Atlas Anatomii Klinicznej

Kość skroniowa. Złamanie kości skroniowej.

Kość skroniowa jest elementem składowym wchodzącym w skład podstawy i bocznej części czaszki. Znajduje się pomiędzy kością potyliczną a kością klinową. Kość skroniowa wykazuje daleko posuniętą pneumatyzację. Kość skroniowa obejmuje narząd przedsionkowo-ślimakowy odpowiadający za równowagę i odbiór dźwięków. Kość skroniowa składa się z czterech części : części łuskowej, sutkowej, bębenkowej oraz części skalistej ( piramida kości skroniowej ). Część łuskowa jest elementem bocznej ściany czaszki. Część sutkowa kości skroniowej to przede wszystkim masywny wyrostek suteczkowaty. Część bębenkowa bierze udział w wytwarzaniu przewodu słuchowego zewnętrznego, natomiast część skalista wytwarza fragment podstawy czaszki. Przez kość skroniową przebiega nerw twarzowy.

Złamanie kości skroniowej jest przerwaniem ciągłości kości skroniowej wchodzącej w skład podstawy czaszki ( linia złamania biegnie poprzez piramidę kości skroniowej ). Najczęściej do złamania kości skroniowej dochodzi podczas upadku z dużej wysokości, uderzenia tępym narzędziem lub wypadku komunikacyjnego. Złamania kości skroniowej dzieli się ze względu na przebieg linii złamania biegnącej po części skalistej kości skroniowej. Wyróżniamy złamanie podłużne, złamanie poprzeczne oraz złamanie mieszane. Najczęstsze objawy złamania kości skroniowej to : krwawienie z ucha, niedosłuch, porażenie nerwu twarzowego. Diagnozę w przypadku złamania kości skroniowej stawia się na podstawie badania fizykalnego oraz badania TK w dużej rozdzielczości ( HR-CT ). Leczenie opiera się na interwencji chirurgicznej.

Piśmiennictwo :

1. Johnson F, Semaan MT, Megerian CA. Temporal bone fracture: evaluation and management in the modern era. Otolaryngologic Clinics of North America. 2008 Jun;41(3):597-618.
2. Kwong Y, Yu D, Shah J. Fracture mimics on temporal bone CT: a guide for the radiologist. American Journal of Roentgenology. 2012 Aug;199(2):428-34.
3. Lyos AT, Marsh MA, Jenkins HA, Coker NJ. Progressive hearing loss after transverse temporal bone fracture. Archives of Otolaryngology Head and Neck Surgery. 1995 Jul;121(7):795-9.