Atlas Anatomii Klinicznej
Żyła główna górna jest dużym pniem żylnym, do którego spływa krew z górnej części ciała ( część nadprzeponowa organizmu ). Żyła główna górna drenuje krew z głowy i szyi, kończyny górnej oraz klatki piersiowej z wyłączeniem serca. Żyła główna górna powstaje ze zlania się prawej i lewej żyły ramienno-głowowej na wysokości pierwszej chrząstki żebrowej po stronie prawej. Biegnie w dół wzdłuż bocznego brzegu mostka, przy czym przylega do aorty wstępującej, wstępuje do worka osierdziowego i uchodzi do przedsionka prawego. Żyła główna wytwarza liczne zespolenia przez żyły powierzchowne tułowia oraz żyłę nieparzystą z żyłą główną dolną.
Zespół żyły głównej górnej jest to zespół objawów spowodowanych zwężeniem lub zamknięciem światła żyły głównej górnej, co utrudnia prawidłowy przepływ krwi w nadprzeponowej części organizmu. Najczęstszą przyczyną zespołu żyły głównej górnej jest nowotwór zlokalizowany w klatce piersiowej, który uciska na żyłę lub nacieka jej ściany. Najczęściej zespołowi żyły głównej górnej towarzyszy ból w klatce piersiowej, duszności, obrzęki kończyn górnych, poszerzenie żył szyjnych i żył powierzchownych klatki piersiowej.
Piśmiennictwo :
1. Wilson LD, Detterbeck FC, Yahalom J. Clinical practice. Superior vena cava syndrome with malignant causes. The New England Journal of Medicine. 2007 May 3;356(18):1862-9.
rycina
© Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Opracowanie strony
